Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Προπάντων καθαρότητα (ελληνικού) λόγου


Ασφαλώς, δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε από έναν πολιτικό κατά τη διατύπωση του λόγου του να εκδηλώνει αρετές λογοτεχνικές, ωσάν νέος Παλαμάς, ή να συναγωνίζεται τον Κριαρά στις φιλολογικές γνώσεις. Ωστόσο, έχει καθήκον, ιδίως αν φιλοδοξεί να ηγηθεί μιας μεγάλης παράταξης, την οποία υπηρέτησαν -εκτός των άλλων- ένας Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ένας Κωνσταντίνος Τσάτσος, να ομιλεί ορθώς την ελληνική. Πολλώ δε μάλλον όταν προτάσσει το ζήτημα της Παιδείας.
Κατά την πρώτη ημέρα του Εκτάκτου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας η κα Ντόρα Μπακογιάννη στην ομιλία της χρησιμοποίησε ούτε μία ούτε δύο, αλλά πολλές φορές, τη λέξη "προπάντως" -έτσι έχει καταγραφεί και στο κείμενο της ομιλίας της, το οποίο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του κόμματός της. Βεβαίως, υπάρχουν και είναι δόκιμες οι λέξεις "προπάντων" και "προπαντός". Πάντως, το "προπάντως" ούτε καν ως νεολογισμός μπορεί να εκληφθεί γιατί, κατά το κοινώς λεγόμενο, "δεν βγάζει νόημα". Όχι νεολογισμός, λοιπόν, αλλ΄οπωσδήποτε σολοικισμός.
Κουραστικός ο "ξύλινος λόγος" των πολιτικών, επικίνδυνος ο ανελλήνιστος λόγος, πρωτίστως για όποιον πολιτικό "αγωνιά" για την ελληνική Παιδεία.